Alone in the Dark

Alone in the dark


Είδος: Adventure
Format: PC, Xbox 360, Wii, PS2
Εκδότης: Atari
Ανάπτυξη: Eden Studios
Διάθεση: Atari
Παίκτες: 1
Απαιτήσεις: 1GB RAM, Επεξεργαστής 2.4Ghz, Κάρτα γραφικών 256ΜΒ, 8GB HD Site: www.centraldark.com
Κυκλοφορία: 20/6/2008



Η κυκλοφορία του πρώτου Alone in the Dark, έμελλε να στιγματίσει για πάντα την ιστορία των videogames, αφού εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο “survival horror” στην ορολογία τους. Η Αtari και τα Eden Studios επιθυμούν να δώσουν νέα πνοή στον τίτλο, που εδώ και αρκετό καιρό είχε βρεθεί στην αφάνεια. Η προσπάθειά τους είναι αξιοπρόσεκτη, μπορεί όμως να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων;

Σενάριο
Το παιχνίδι ξεκινά με τον Edward Carnby να βρίσκεται σε ένα μεγάλο κτίριο κάπου στο κέντρο της Νέας Υόρκης, τα παράθυρα του οποίου του προσφέρουν μια καταπληκτική θέα στο Central Park. Ο Carnby όμως δεν μπορεί να την απολαύσει. Τα μάτια του είναι θολά, ένα όπλο βρίσκεται στραμένο προς το πρόσωπό του και ο ίδιος δείχνει να έχει πέσει θύμα απαγωγής.




Είναι φανερό πως η μνήμη του δεν τον βοηθά να θυμηθεί πως βρέθηκε στη συγκεκριμένη κατάσταση. Από τις σκόρπιες σκέψεις του όμως, έρχεται να τον ξυπνήσει η νευρική φωνή ενός εκ των απαγωγέων του, που του ζητά να βαδίσει προς την ταράτσα. Οι άνθρωποι που τον κρατούν αιχμάλωτο, είναι φανερό πως προσπαθούν να μάθουν περισσότερα για κάτι που αφορά υπόγειες στοές κάτω από το Central Park και ένα τρομακτικό μυστικό που τις στοιχειώνει. Το χειρότερο απ' όλα; Ο Carnby όπως όλα δείχνουν δεν τους είναι πλέον χρήσιμος και ο θάνατός του παραμονεύει μάλλον στην ταράτσα που τον αναγκάζουν να οδηγηθεί.

Τα βήματα του είναι ασταθή, επηρεασμένα από τη ζάλη που τον κυκλώνει. Μια ζάλη, που τον εμποδίζει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και ο απαγωγέας του γνωρίζει έναν φρικτό θάνατο, από μια υπερφυσική οντότητα. Το μόνο που ξέρει είναι ότι πρέπει να αντιδράσει γρήγορα και κάπου εκεί, τον έλεγχο της δράσης αναλαμβάνει ο παίκτης.




Gameplay
Το Alone in the dark προσπαθεί να εμφανιστεί πιο καινοτόμο από τους αντίστοιχους τίτλους του είδους του, υιοθετώντας έναν πιο τηλεοπτικό τρόπο παρουσίασης. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε οκτώ επεισόδια/κεφάλαια στα οποία ο παίκτης έχει την ελευθερία να κινηθεί όπως επιθυμεί. Πρακτικά δηλαδή, αν κολλήσει σε κάποιο σημείο, έχει τη δυνατότητα να το προσπεράσει και να επιστρέψει αργότερα. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, το παιχνίδι του παρέχει την ευκαιρία να δει σε μια μικρή περίληψη όλα όσα έχουν προηγηθεί, στοιχείο που θυμίζει έντονα την τηλεοπτική σειρά Lost. Γενικά είναι δύσκολο αποφασίσει κάποιος αν η συγκεκριμένη προσθήκη κάνει καλό ή κακό στο παιχνίδι. Από την μία πλευρά δίνει την εντύπωση ότι η εξέλιξη δεν είναι γραμμική, στον αντίποδα όμως χάνεται η συνέχεια στην ροή, ενώ στην έκδοση για το Xbox 360 θυσιάζονται τα achievements.

Η Νέα Υόρκη φορά την μάσκα του τρόμου και σας κοιτάζει... κατάματα. Μπορείτε να αντέξετε;


Ο Edward Carnby θα συναντηθεί με αρκετούς χαρακτήρες στην προσπάθειά του να ανακαλύψει μέσα σε ποιον εφιάλτη ξύπνησε και κυρίως πως θα ξεφύγει από τα “δίχτυα” του. Κάποιοι θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της περιπέτειάς του, ενώ κάποιοι άλλοι δείχνουν ότι έχουν προστεθεί την τελευταία στιγμή, δίχως ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.

Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του παιχνιδιού είναι οι γρίφοι που ο χρήστης θα κληθεί να λύσει. Στον συγκεκριμένο τομέα η δουλειά που έχει γίνει είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου, με τον παίκτη ορισμένες φορές να χρειαστεί να εξαντλήσει και την τελευταία μονάδα του... δείκτη ευφυίας του, για να καταφέρει να ξεπεράσει τα εμπόδια που του παρουσιάζονται. Πάντως αυτό δεν σημαίνει πως οι σκηνές δράσης υστερούν. Αντίθετα, ένα γεμισμένο όπλο πάντα καταφέρνει να κάνει αισθητή την παρουσία του στην περίπτωση που το επιθυμεί και αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε στον συγκεκριμένο τίτλο.





Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το Alone in the dark είναι ένας τίτλος τυλιγμένος στις φλόγες, αφού η φωτιά διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι. Κτίρια θα παραδοθούν στις φλόγες και θα καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι, ενώ ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η αλληλεπίδραση του ήρωα με το περιβάλλον που διαδραματίζεται η δράση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δυνατότητα του Carnby να βουτάει αντικείμενα στη φωτιά μετατρέποντάς τα, σε πύρινα όπλα στη διάθεσή του. Εκτός από αυτό βέβαια, ο ήρωάς μας θα πραγματοποιήσει εντυπωσιακές αναβάσεις σε προσόψεις κτιρίων, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τρομακτικά πλάσματα που διψάνε για αίμα, θα αναλάβει τον έλεγχο οχημάτων, με τρόπο όχι και τόσο συμβατικό ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις παγίδες του περιβάλλοντος.

Ένα ακόμη στοιχείο που προκαλεί ευχάριστη εντύπωση είναι η ιδιαιτέρως έξυπνη ιδέα που έρχεται να δώσει λύση στα περιορισμένα πολεμοφόδια που έχει ο παίκτης στη διάθεσή του. Αυτή είναι η δυνατότητα του Carnby να μεταφέρει στο εσωτερικό του σακακιού του διάφορα εν δυνάμει όπλα, (όπως π.χ. μπουκάλια) αλλά και φάρμακα, προκειμένου να επανέλθει η υγεία του σε περίπτωση τραυματισμού.

Το πιο αρνητικό σημείο του παιχνιδιού είναι δίχως αμφιβολία ο πολύ κακός του χειρισμός. Σε ότι αφορά την έκδοση για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η χρήση ενός gamepad δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα ολοκληρωτικά, αφού η κίνηση του κεντρικού χαρακτήρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σαν να μην έφτανε αυτό, η κάμερα βρίσκεται στον έλεγχο του παίκτη, με τα προβλήματα να μεγαλώνουν. Το πρόβλημα ορισμένες φορές είναι τόσο έντονο, που ειδικά στους εσωτερικούς χώρους κάνει αδύνατη την συνέχιση του παιχνιδιού. Τέλος, ο “περίπατος” του παίκτη στο Central Park μπορεί να αποδειχθεί πολύ κουραστικός, αφού μόνο ξεκάθαρη δεν είναι η διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο ήρωάς μας.




Γραφικά
Ο τομέας των γραφικών στο Alone in the dark δίνει αντιφατικές εντυπώσεις. Από τη μία πλευρά, δεσπόζει η εντυπωσιακή εικόνα της Νέας Υόρκης, που ντυμένη τα αιματοβαμμένα τοπία της, έρχεται να φιλοξενήσει τους πιο μεγάλους φόβους του παίκτη. Οι χαρακτήρες θα στοιχειώσουν για πολλά βράδια τα όνειρα των λιπόψυχων, με τον τέλειο σχεδιασμό τους να αναδύει εικόνες από τα βάθη της κόλασης, ενώ ο τρόπος που αρκετά κτίρια θα παραδοθούν στις φλόγες και την καταστροφή θα ξυπνήσουν μνήμες βγαλμένες από τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες των θεατών.

Στον αντίποδα, το γεγονός ότι η κάμερα ελέγχεται από τον χρήστη, δημιουργεί ορισμένα αξεπέραστα προβλήματα, τόσο στον αισθητικό όσο και στον πρακτικό τομέα. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που επί της ουσίας δεν είναι δυνατή η ομαλή ροή της δράσης στο παιχνίδι, ενώ δεν θα πρέπει να ξαφνιάσουν κανέναν οι εχθροί που πολλές φορές ξεπροβάλλουν μέσα από τοίχους. Αρνητική είναι και η αίσθηση που αφήνει η επαφή του ήρωα με διάφορα οχήματα, αφού ο ρεαλισμός πολλές φορές τίθεται υπό αμφισβήτηση από τους κανόνες της φυσικής. Η ποιότητα των cutscenes διαφέρει και ενώ ορισμένες είναι πολύ εντυπωσιακές, κάποιες δείχνουν ότι υστερούν αρκετά, αφήνοντας έτσι μια πικρή γεύση.




Αυτά ισχύουν για την έκδοση του Xbox 360. Σε ότι αφορά την έκδοση για το PS2, τα γραφικά βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο, χωρίς βέβαια να υπάρχουν πολλές απαιτήσεις, ενώ για την έκδοση των PC, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η σύσταση του υπολογιστή. Αν και οι απαιτήσεις που αναφέρει η Atari είναι κάπως υπερβολικές, η αλήθεια είναι πως με τα γραφικά ρυθμισμένα στη μέγιστη τιμή τους, το frame rate παρουσιάζει αστάθεια, και είναι φανερή η αδυναμία της μηχανής γραφικών να ολοκληρώσει με επιτυχία την αποστολή της.

Ήχος
Αν ο φόβος είχε μελωδία, δύσκολα θα διέφερε από τους ήχους που συνοδεύουν την προσπάθεια του Edward Carnby να παραμείνει στη ζωή. Αν οι κραυγές αγωνίας μπορούσαν να μετατραπούν σε νότες, τότε σίγουρα το soundtrack του Alone in the dark περιέχει το ηχητικό αποτέλεσμά τους. Το κεντρικό μενού του παιχνιδιού φροντίζει από την πρώτη στιγμή να ταξιδέψει τον παίκτη στη σκοτεινή Νέα Υόρκη, ενώ και η συνέχεια δεν πρόκειται να απογοητεύσει ούτε τον πιο απαιτητικό χρήστη.




Σε υψηλό επίπεδο βρίσκονται και οι ερμηνείες των κεντρικών ηρώων του παιχνιδιού, με τον φόβο να διαχέεται σε κάθε τους λέξη και τον τόνο της φωνής τους να πιέζει ουσιαστικά τον παίκτη να ξεπεράσει τα όριά του και να προχωρήσει με επιτυχία στο επίπεδο που καλείται να ολοκληρώσει. Μοναδικό “μελανό” σημείο είναι οι ερμηνείες των υπόλοιπων χαρακτήρων του Alone in the dark, που αρκετές φορές φαίνεται να μην έχουν άμεση σχέση με την ιστορία που διαδραματίζεται.

Επίλογος
Το Alone in the Dark δεν είναι ένα κακό παιχνίδι, όμως σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνει να δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιούργησε το ίδιο, αλλά και η κληρονομιά του σπουδαίου ονόματος που κουβαλά. Αν είχε προσεχθεί λίγο παραπάνω τότε θα μιλούσαμε για αριστούργημα.

Θετικά:
- Η Νέα Υόρκη πιο όμορφη και τρομακτική όσο ποτέ
- Ατμοσφαιρικό soundtrack που καθηλώνει
- Προσεγμένες ερμηνείες των κεντρικών ηρώων
- Άμεση αλληλεπίδραση του χρήστη με το περιβάλλον δράσης

Αρνητικά:
- Απαράδεκτος χειρισμός
- Κακή κάμερα που θα σας δυσκολέψει
- Πτώση του frame rate στην έκδοση για PC
- Άστοχες ατάκες από τους συμπληρωματικούς χαρακτήρες

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 9
Gameplay: 6
Αντοχή: 6
Γενικά: 7